περ

(I)

Α

(εγκλιτ. μόριο) ΧΡΗΣΗ-ΣΗΜΑΣΙΑ: 1. (γενικά) (ως ενισχυτικό τής σημασίας τής λέξης στην οποία προστίθεται) πολύ, πάρα πολύ

2. (ειδικά) Ι. (ιδίως στον Όμ. σε συνεκφορά με τη μτχ. ὤν ως επιτατικό αλλά και βεβαιωτικό συγχρόνως) πολύ ή πράγματι («Ἰθάκης κραναῆς περ ἐούσης», Ομ. Ιλ.)

II. (συν. με τη μτχ. ὤν και ως εναντιωματικό) παρ' όλο που, αν και, μολονότι («γενναῑός περ ὤν», Σοφ.)

III. (για εμφαντικότερη διαβεβαίωση ή υπογράμμιση όρου που αναφέρεται στην αμέσως προηγούμενη πρόταση) α) αφού τα πράγματα έχουν έτσι

β) τουλάχιστον, πάντως

IV. (με συνδ. και αναφ. λέξεις συνήθως τούς προσδίδει βεβαιωτική χροιά) α) (με υποθ. σύνδ.) είπερ

i) αν πράγματι

ii) και αν ακόμη

iii) εάν δηλαδή

β) (με χρον. σύνδ.) i) ὅτε περ

όταν ακριβώς

ii)) πρίν περ

πριν ακόμη

γ) (με αιτιολ. σύνδ.) ἐπείπερ,, ἐπειδήπερ, δι' ὅτι περ

ακριβώς εξαιτίας τού ότι, ακριβώς διότι

δ) (με αναφ. λ.) i) ὅσπερ

ο οποίος ακριβώς

ii) οἷός περ

τέτοιος ακριβώς

iii) ὅσοσπερ

όσος ακριβώς

iv) ἔνθαπερ

εκεί ακριβώς

ν) οὗπερ

όπου ακριβώς

vi) ἧπερ

όπως ακριβώς

ε) (με το διαζευκτικό ἤ ή ἠέ), ἤπερ, ἠέπερ

ή ακόμη

στ) (με το καὶ) καίπερ

αν και, μολονότι.

[ΕΤΥΜΟΛ. Εγκλιτικό μόριο που αντιστοιχεί πιθ. με το λατ. -per (πρβλ. λατ. nu-per, sem-per, paulis-per) και ανάγεται στον ίδιο ΙΕ τ. *per με τα: πέρα*, παρά*, περί*, προ*].

————————

(II)

Α

(πρόθεση) (αιολ. τ.) βλ. περί.